NSA: Korzystniejsze warunki odliczenia zagranicznego podatku od dywidend
Inwestor, który posiada zagraniczne akcje lub inne papiery wartościowe może odliczyć daninę faktycznie zapłaconą za granicą z tytułu otrzymanej dywidendy, do wysokości podatku należnego w Polsce (19%), nawet jeżeli umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje niższą stawkę – tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku II FSK 1171/22.
O wydanie interpretacji w tej sprawie wystąpił podatnik, który uzyskuje za pośrednictwem biura maklerskiego dochody z tytuły dywidend wypłacanych przez spółki z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Podmioty wypłacające dywidendę mają utrudnione możliwości identyfikacji beneficjenta rzeczywistego, ponieważ biuro maklerskie nie umożliwia przedłożenia odpowiednich dokumentów potwierdzających rezydencję podatkową. W związku z tym, od wypłaconych podatnikowi dywidend pobrany został podatek u źródła według stawki 30%. Tym samym, nie zastosowano preferencyjnej stawki podatku w wysokości 15% wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Stanami Zjednoczonymi.
Podatnik składając wniosek o wydanie interpretacji zapytał, czy od uzyskanych poza granicami Polski z tytułu posiadania określonych walorów inwestycyjnych w spółkach zagranicznych, może odliczyć kwotę równą podatkowi faktycznie zapłaconemu za granicą do wysokości 19%, w myśl art. 30a ust. 9 Ustawy o PIT.
Dyrektor KIS odmówił podatnikowi tej możliwości wskazując, że ratyfikowana umowa międzynarodowa ma pierwszeństwo stosowania przed przepisami Ustawy o PIT, a więc może modyfikować sposób opodatkowania wynikający z przepisów krajowych. Zatem zapisy umowy zawartej między Polską a Stanami Zjednoczonymi dopuszczające możliwość odliczenia zagranicznego podatku tylko do wysokości 15% mają pierwszeństwo przed przepisem ustawy o PIT, który dopuszcza odliczenie zagranicznego podatku do wysokości 19%.
Wnioskodawca zaskarżył interpretację do sądu administracyjnego. WSA w Gliwicach uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i uznał, że podatnik będzie uprawniony do odliczenia kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Stamach Zjednoczonych, z ograniczeniem wynikającym z art. 30a ust. 9 Ustawy o PIT, tzn. odliczenie to nie będzie mogło przekroczyć kwoty podatku obliczonego przy zastosowaniu stawki 19%.
NSA w przywołanym wyroku poparł stanowisko WSA w Gliwicach. Zdaniem sądu art. 30a ust. 9 Ustawy o PIT stanowiący o możliwości i zasadach odliczania podatku zapłaconego za granicą nie uzależnia uprawnienia do odliczenia podatku zapłaconego za granicą od tego, czy pomiędzy Polską a państwem, w którym pobrano podatek, obowiązuje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Tym samym błędne jest stanowisko organu podatkowego, że górnym ograniczeniem podatku podlegającego odliczeniu na podstawie art. 30a ust. 9 ustawy o PIT nie jest stawka 19% lecz stawka podatku wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W ocenie NSA nie ma żadnych podstaw do takiego twierdzenia.
Rozstrzygnięcie NSA z pewnością należy ocenić pozytywnie. Przyjęcie takiej wykładni spowoduje, że prywatni inwestorzy nie będą narażeni na podwójne opodatkowanie dochodów. Ponadto wyrok NSA zrównuje sytuację podatników inwestujących w różnych państwach. Stanowisko fiskusa powodowało, że w uprzywilejowanej pozycji byli podatnicy inwestujący w krajach, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
