Koszty kar umownych i odszkodowań jako wydatki opodatkowane estońskim CIT
Krajowa Informacja Skarbowa w ostatnim czasie wydała kolejną interpretację podatkową dotyczącą skutków zapłaty przez podatnika kar umownych i odszkodowań na gruncie estońskiego CIT.
Wydana w tym zakresie interpretacja indywidualna z 30 sierpnia 2023 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.266.2023.1.KK) dotyczyła wnioskodawcy działającego w branży budowlanej.
Podatnik zwrócił się do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z zapytaniem, czy koszty kar umownych i odszkodowań, które ponosi na rzecz podmiotów niepowiązanych w związku ze świadczeniem usług budowlanych, wynikających ze zwłoki w wykonaniu umowy, wad trwałych, zniszczenia sprzętu powierzonego spółce, stanowią wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, podlegające opodatkowaniu estońskim CIT.
Zdaniem wnioskodawcy spółka w ramach prowadzonej działalności nie jest w stanie uniknąć sytuacji, w których pojawia się obowiązek zapłaty kar umownych. Zdaniem spółki wydatki na te kary są nierozerwalnie związane z profilem działalności spółki. Za sprawą uzależnienia sektora budowlanego od czynników takich jak złe warunki pogodowe czy wadliwość dostarczonych materiałów, kary umowne uważane są za powszechnie stosowane w budownictwie. W związku z tym wnioskodawca w swoim stanowisku stwierdził, że zapłata kar umownych jest bezsprzecznie związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji nie powinna podlegać opodatkowaniu estońskim CIT.
Organ podatkowy nie zgodził się ze stanowiskiem podatnika. Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wydatki na ponoszone przez spółkę kary umowne są efektem ubocznym prowadzonej działalności gospodarczej i nie pozostają z nią w bezpośrednim związku. Wydatki te nie służą osiąganiu zysków, ale są wynikiem negatywnych działań podatnika, które nie mają na celu osiągnięcia przychodu.
Komentarz do interpretacji
Estoński CIT jest relatywnie nową, ale zyskującą coraz większą popularność, formą opodatkowania. Na gruncie regulacji o estońskim CIT w dalszym ciągu pojawiają się wątpliwości co do kwalifikacji poszczególnych wydatków jako ukrytych zysków lub wydatków niezwiązane z działalnością gospodarczą.
W tym względzie, w wydawanych interpretacjach organy podatkowe starają się często zrównywać ukryte zyski/wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą z kosztami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodów na gruncie standardowych przepisów CIT.
Taka praktyka nie znajduje oparcia w przepisach i wykracza poza ich brzmienie.
Na gruncie omawianej interpretacji trudno naszym zdaniem przyjąć argumentację organu, że wydatek na zapłatę kar lub odszkodowań w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie świadczenia usług budowlanych jest wydatkiem niezwiązanym z tą działalnością. Nie znajduje uzasadnienia stanowisko organu, że wydatki takie mają charakter sankcyjny i nie są wydatkami, które są ponoszone w toku prawidłowo i zgodnie z przepisami prawa prowadzonej działalności. W pewnych szczególnych (w tym niezawinionych) przez podatnika przypadkach pojawia się bowiem konieczność zapłaty takich kar/odszkodowań, co w nie pozbawia ich związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Choć praktyka sądów administracyjnych jest relatywnie niewielka w odniesieniu do analizowanej kwestii, to pojawiają się już pierwsze orzeczenia w podobnych sprawach dotyczących kar umownych, w których sądy prezentują stanowisko korzystne dla podatników. Przykładem jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 10 maja 2023 r. (sygn. akt SA/Łd 252/23).
Wyrok ten daje zatem nadzieję na kolejne korzystne rozstrzygnięcia dla podatników w przyszłości.
W przypadku gdyby byli Państwo zainteresowani omawianą tematyką, serdecznie zachęcamy do kontaktu
