Zaliczki na poczet dywidendy w estońskim CIT

5 maja 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną (nr 0111-KDIB1-1.4010.67.2022.4.BS), w której zajął stanowisko, że termin zapłaty ryczałtu od dochodów spółek (tzw. estońskiego CIT) przypada każdorazowo 20 lipca danego roku podatkowego, w którym doszło do podjęcia uchwały o wypłacie zaliczek na poczet dywidendy bądź wypłacono zaliczki na poczet dywidendy bez uchwały.

W wydanej interpretacji organ uznał, że treść regulacji CIT, która wyznacza termin zapłaty ryczałtu „do 20. dnia siódmego miesiąca roku podatkowego”, należy interpretować w taki sposób, że przepis ten nie reguluje obowiązku zapłaty do 20. dnia siódmego miesiąca następnego roku podatkowego, ale tego samego roku podatkowego czyli roku, w którym uzyskany został dochód z tytułu zaliczki.

Wykładnia językowa dokonana przez organ doprowadziła go do konkluzji, że wypłata zaliczek na poczet dywidendy w trakcie roku podatkowego zawsze powoduje obowiązek zapłaty podatku w terminie do 20. dnia 7 miesiąca roku podatkowego. A zatem od wszystkich zaliczek na poczet zysku wypłacanych w trakcie roku obrotowego (równego kalendarzowemu), podatek płatny jest do 20 lipca tegoż roku, w tym również od zaliczek wypłaconych po tej dacie (np. w listopadzie).

W praktyce taka interpretacja powoduje, że wypłata zaliczek po 20 lipca roku podatkowego z automatu może kreować obowiązek zapłaty odsetek od zaległości podatkowych za okres od 21 lipca do dnia zapłaty.

Wykładnię Dyrektora KIS należy ocenić bardzo krytycznie. W istocie bowiem wykładnia przedstawiona przez Dyrektora KIS stawia przed podatnikami  wymaganie zapłaty odsetek od zaległości podatkowych (w ostatnim czasie kalkulowanych według coraz wyższych stawek) za okres, w którym zysk nie został wypłacony wspólnikowi.

Trudno bronić poglądu, że taka wykładnia przepisów nie narusza zasady zaufania podatnika do organu podatkowego. Dodatkowo ekonomicznie powoduje dyskryminację podatkową podatników, którzy potrzebują dokonać wypłaty zaliczki na poczet zysku w drugiej połowie roku.

Ciężko na ten moment ustalić czy komentowana interpretacja to wypadek przy pracy, czy świadome kreowanie dodatkowych obciążeń podatników.

Z jednej strony, być może organ wykazał się pro fiskalnym podejściem, a z drugiej strony być może jest tak, że to obecne sformułowanie przepisów uchwalonych przez Sejm i Senat nie zostawiło Dyrektorowi KIS zbyt wielkiego pola manewru w tym zakresie.

Co warte odnotowania, opisany wyżej problem został dostrzeżony przez Ministerstwo Finansów i znalazł odzwierciedlenie w procedowanym obecnie w Parlamencie projekcie nowelizacji przepisów estońskiego CIT. W projekcie tym proponuje się zmianę przepisu dotyczącego terminu płatności estońskiego CIT, który w nowym brzmieniu będzie przewidywał, że podatek od dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat, będzie płaty do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po roku, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto.