Mechanizm „safe harbour” można stosować przy kredycie kupieckim

Mechanizm „safe harbour” w zakresie finansowania dłużnego (ma zastosowanie do transakcji między podmiotami powiązanymi takich jak pożyczki, kredyty czy emisje obligacji) stanowi narzędzie pozwalające na uproszczenie procedur dotyczących ustalania warunków cenowych. Możliwość zastosowania tytułowego mechanizmu przy bardziej specyficznych formach finansowania może budzić wątpliwości wśród podatników. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydając interpretację indywidualną wyjaśnił kwestię stosowania mechanizmu „safe habrour” w odniesieniu do kredytu kupieckiego.

Safe Harbour

Mechanizm „safe harbour” określa warunki, których spełnienie umożliwia zwolnienie podatników z obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, jak i przeprowadzania analizy cen transferowych.

Warunki zastosowania zwolnienia dla objętych transakcji finansowych są następujące:

• oprocentowanie transakcji finansowej w ujęciu rocznym na dzień zawarcia umowy jest ustalane na podstawie rodzaju bazowej stopy procentowej i marży, określonych w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnym na dzień zawarcia tej umowy;
• nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;
• pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż pięć lat;
• w trakcie roku podatkowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi, liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek, wynosi nie więcej niż 20 mln zł lub równowartość tej kwoty;
• pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Kredyt kupiecki

Kredyt kupiecki to forma finansowania, w której sprzedawca odracza termin płatności za dostarczone towary lub wykonane usługi. W zamian za to kupujący zobowiązuje się do zapłaty odsetek lub innego wynagrodzenia za udzielony kredyt. Jest to popularne rozwiązanie w transakcjach między przedsiębiorstwami, które pozwala na elastyczne zarządzanie płynnością finansową.

Interpretacja indywidulana

Interpretacja indywidualna z 28 lutego 2025 r. o sygn. 0114-KDIP3-1.4011.794.2024.9.MK1 dotyczyła przypadku przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, który zamierzał sprzedać nieruchomość nowo utworzonej powiązanej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (posiada tam 50% udziałów). Sprzedaż miała nastąpić z odroczonym terminem płatności, a zapłata w ciągu 3–5 lat po sprzedaży. W związku z niniejszym udzielone finansowanie miałoby charakter kredytu kupieckiego.

Wnioskodawca zadał pytanie dotyczące tego, czy przy umowie przedmiotowego kredytu kupieckiego znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie ustalania warunków cen rynkowych dla transakcji finansowych, tj. mechanizm „safe harbour”. Określając poszczególne warunki transakcji wnioskodawca wskazał na możliwość zastosowania, przy ich spełnieniu, tego uproszczenia.

Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. Według DKIS mechanizm ten może być stosowany, jeśli spełnione są wyżej wskazane warunki określone ustawach o podatkach dochodowych.

Organ podatkowy, odwołując się do słownikowej definicji kredytu, stwierdził, że kredyt kupiecki mieści się w jej zakresie. W przypadku kredytu kupieckiego, w celu zastosowania mechanizmu „safe harbour” musi być zastosowane oprocentowanie zmienne.

Podsumowanie

Mechanizm „safe harbour” określony w ustawach o podatkach dochodowych może być również stosowany do kredytu kupieckiego, co w przypadku odroczonej płatności o znacznej wartości (przekraczającej próg dokumentacyjny w rozumieniu przepisów o cenach transferowych) może stanowić istotne ograniczenie obowiązków dokumentacyjnych. Omówiona interpretacja indywidualna potwierdza możliwość zastosowania tego mechanizmu w praktyce, co może stanowić wsparcie dla przedsiębiorców. Należy jednak pamiętać, że zgodnie z Ordynacją podatkową, skorzystanie z omawianego uproszczenia „safe harbour” stanowi szczególną cechę rozpoznawczą w rozumieniu regulacji dotyczących informacji o schematach podatkowych.