Stosowanie safe harbour w zakresie cen transferowych dla pożyczek

Uproszczenie safe harbour stosowane tylko dla pożyczek na oprocentowaniu zmiennym – takie stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 22 maja 2024 r., o sygn. 0115-KDIT1.4011.322.2024.2.MR.

We wskazanej interpretacji Wnioskodawca posiadający 50% udziałów w Spółce zamierzał udzielić jej pożyczki na zasadach określonych w art. 11g ustawy o CIT (odpowiednio art. 23s ustawy o PIT), tj. przy zastosowaniu uproszczenia safe harbour.

Safe harbour – zasady

Na wstępie zasadne jest przypomnienie warunków uproszczenia safe harbour dla pożyczek. Zgodnie z ustawą o CIT zastosowanie uproszczenia safe harbour jest możliwe w sytuacji, gdy:

• oprocentowanie pożyczki w ujęciu rocznym na dzień zawarcia umowy jest ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnym na dzień zawarcia tej umowy;
• nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;
• pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat;
• w trakcie roku podatkowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż 20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty;
• pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.

Wątpliwości Wnioskodawcy

W omawianej sprawie Wnioskodawca podkreślił, że oprocentowanie pożyczki, którą zamierza udzielić Spółce, będzie ustalone jako oprocentowanie stałe. W związku z powyższym, wątpliwą kwestią po stronie Wnioskodawcy było to, czy dla zastosowania instytucji safe harbour, WIBOR 3M powinien przyjąć wartość stałą ustaloną w chwili zawarcia umowy, tj. z dnia poprzedzającego dzień zawarcia umowy, czy też winien zmieniać się w trakcie trwania umowy.

Interpretacja Dyrektora KIS

Dyrektor KIS wskazał, że przepisy odnoszące się do instytucji safe harbour mogą mieć zastosowanie jedynie w przypadku pożyczek z oprocentowaniem zmiennym. Organ podkreślił, że przepisy nakazują ustalenie (kalkulowanie) oprocentowania w oparciu o rodzaj stopy bazowej i marży, wynikającej z obwieszczenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnego na dzień zawarcia umowy pożyczki. Nie zostało zatem użyte sformułowanie wskazujące na oprocentowanie „odpowiadające stopie bazowej, powiększonej o marżę ogłoszoną w obwieszczeniu”. Hipoteza tej normy prawnej wprost mówi o ustalaniu wysokości oprocentowania w ten sposób. Oznacza to ograniczenie uproszczenia safe harbour do pożyczek (odpowiednio kredytów/obligacji) z oprocentowaniem zmiennym. Uzasadniając swoje stanowisko, organ zwrócił uwagę również na fakt, że w warunkach rynkowych, oprocentowanie zmienne zazwyczaj różni się od oprocentowania stałego, co wynika przede wszystkim z oczekiwań dotyczących kształtowania się stóp rynkowych.

Znaczenie dla szerszego grona podatników

W związku z powyższym zasadne jest, aby podatnicy którzy dotychczas stosowali oprocentowanie stałe w zawartych umowach pożyczek i jednocześnie stosowali uproszczenie safe harbour, dokonali weryfikacji zawartych umów i w razie konieczności opracowali odpowiednie dokumentacje w zakresie cen transferowych.