Serwery komputerowe to urządzenia przemysłowe – wyrok NSA
Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) wydał istotny wyrok 16 maja 2024 roku (sygn. II FSK 1078/21), w którym uznał, że serwery komputerowe należy traktować jako urządzenia przemysłowe i w związku z tym powinno się potrącać podatek u źródła (WHT). Decyzja ta ma istotne konsekwencje dla firm z sektora IT i ich obowiązków podatkowych.
Tło sprawy
Sprawa dotyczyła Spółki, która prowadziła działalność gospodarczą w branży usług IT. Firma dostarczała usługi i rozwiązania z zakresu tworzenia, weryfikacji, usprawnienia oraz wdrażania oprogramowania. Była częścią międzynarodowej grupy kapitałowej, której centrala znajduje się w Niemczech. Dla potrzeb prowadzenia działalności Spółka wykorzystywała infrastrukturę informatyczną od podmiotu powiązanego z grupy.
Spółka wystąpiła o wydanie interpretacji dotyczącej opodatkowania usług serwerowych. W swoim wniosku argumentowała, że wynagrodzenie za te usługi nie powinno podlegać opodatkowaniu jako przychód z tytułu użytkowania urządzeń przemysłowych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) oraz art. 12 ust. 3 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Dyrektor KIS uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe i w uzasadnieniu wskazał, że opisane przez spółkę usługi realizowane w oparciu o umowę o świadczenie usług niematerialnych (nazwane przez spółkę usługami IT) mają niejednorodny charakter. Organ uznał, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia w odniesieniu do niektórych usług IT z korzystaniem z urządzenia przemysłowego, a więc z uzyskaniem przychodu z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego (art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT). W opinii Dyrektora KIS należności z tytułu usługi dostępu do serwerów należało zakwalifikować do tej grupy przychodów i w związku z tym, powinno się potrącić podatek u źródła.
Sprawa trafiła do WSA w Łodzi, który w wyroku nie zgodził się ze stanowiskiem organu i uchylił zaskarżoną interpretację. W uzasadnieniu wskazał, że nie można zgodzić się z twierdzeniem organu, że infrastrukturę informatyczną wymienioną we wniosku należy uznać za urządzenie przemysłowe i opodatkować należności związane z dostępem do serwerów. Na powyższy wyrok WSA w Łodzi organ interpretacyjny wniósł skargę kasacyjną do NSA.
Stanowisko NSA
NSA uznał, że serwery, zarówno fizyczne, jak i wirtualne, wykorzystywane przez spółkę do celów gospodarczych, stanowią urządzenia przemysłowe w rozumieniu przepisów podatkowych. NSA wskazał, że pojęcie „urządzenia przemysłowe” w polskich przepisach podatkowych należy interpretować szeroko, nie ograniczając się do urządzeń wykorzystywanych bezpośrednio w procesie produkcji. W niemieckiej wersji umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania użyto określenia „gewerblich”, które obejmuje szeroką gamę urządzeń wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie ograniczając się tylko do tradycyjnych urządzeń przemysłowych. A zatem, urządzenie przemysłowe, o którym jest mowa w polsko-niemieckiej u.p.o. oraz w art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT obejmuje takie urządzenia, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej, działalności komercyjnej, a nie tylko ściśle określonej działalności przemysłowej. Sąd podkreślił, że nie można dopuścić do takiej sytuacji, że ta sama umowa podlega innej wykładni i innemu stosowaniu w każdym z państw będących stroną tej umowy. W związku z tym, wynagrodzenie za usługi związane z korzystaniem z serwerów jest kwalifikowane jako przychód z tytułu użytkowania urządzenia przemysłowego, co wiąże się z obowiązkiem pobrania podatku u źródła.
Znaczenie wyroku
Wyrok NSA stanowi ważny precedens w interpretacji pojęć podatkowych użytych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania i w ustawie o CIT. Firmy, które korzystają z międzynarodowej infrastruktury serwerowej, muszą teraz uwzględnić, że wynagrodzenie za usługi związane z serwerami, takie jak przechowywanie danych, jest klasyfikowane jako przychód z tytułu użytkowania urządzenia przemysłowego. Oznacza to konieczność pobierania podatku u źródła przez polskie spółki nabywające takie usługi od zagranicznych podmiotów.
