Nowe interpretacje ogólne Ministerstwa Finansów

W ostatnich dniach Ministerstwo Finansów opublikowało 4 nowe interpretacje ogólne. Poniżej krótkie przedstawienie każdej z nich. Gdyby byli Państwo zainteresowani bardziej szczegółowym omówieniem zagadnień poruszonych w interpretacjach ogólnych, zachęcamy do kontaktu.

Prawidłowa kwalifikacja transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych na gruncie VAT

Zasady rozliczenia podatku VAT w związku z korzystaniem przez podatników z kart paliwowych w ramach tzw. modelu trójstronnego (w którym uczestniczy podmiot dokonujący zakupu paliwa na stacji, wydawca karty i dostawca paliwa – stacja paliw) od lat budziły liczne wątpliwości.

W świetle najnowszego orzecznictwa TSUE w sprawach Aro Lease i VEGA International, Ministerstwo Finansów podjęło próbę dookreślenia warunków uznawania takich transakcji za dostawy towarów, a nie za usługę finansowania zakupu.

Zgodnie z interpretacją, dostawa (przez prowadzącego stację paliw) bezpośrednio na rzecz odbiorcy w ramach transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych ma miejsce w przypadku kumulatywnego spełnienia poniższych przesłanek:

nabywanie towaru przez odbiorcę (posiadacza karty) bezpośrednio od dostawców;
decydowanie wyłącznie przez odbiorcę w szczególności o sposobach nabycia towaru (wybór miejsca nabycia), ilości oraz jakości towaru, momencie zakupu i sposobie wykorzystania towaru;
ponoszenie przez odbiorcę (z wyłączeniem podmiotu pośredniczącego) całości kosztów związanych z nabyciem towaru;
ograniczenie się podmiotu pośredniczącego do udostępnienia odbiorcy instrumentu finansowego pozwalającego nabyć towar.

W przypadku łącznego spełnienia powyższych przesłanek, zdaniem Ministerstwa Finansów, działalność podmiotu pośredniczącego pomiędzy dostawcą a odbiorcą towaru, sprowadzająca się do udostępnienia kart paliwowych, powinna zostać zakwalifikowana jako świadczenie usług na rzecz tego ostatniego. Interpretacja nie daje jednak odpowiedzi na pytania jak powyższe przesłanki powinny być rozumiane.

Właściwie jedyną wskazówką praktyczną zawartą w interpretacji jest ostrzeżenie, że podmioty posiadające interpretacje indywidualne dotyczące transakcji na kartach paliwowych oparte na uchylonym 1 stycznia 2021 art. 7 ust. 8 ustawy o VAT (dotyczącym domniemania łańcuchowych dostaw towarów), nie mogą liczyć na ich moc ochronną.

Wydania interpretacja ogólna pozostawia niestety niedosyt i nie zamyka organom podatkowym furtki do kwestionowania przyjętych schematów rozliczeń kartowych. W efekcie podatnicy korzystający z kart paliwowych i organizujący korzystanie z takich kart w dalszym ciągu muszą bacznie przyglądać się praktyce organów podatkowych i sądów – a nie o to przecież chodziło.

Zasady ustalania wysokości kosztów uzyskania przychodu przy zbyciu wierzytelności własnych w ramach umowy faktoringu

Interpretacja ogólna została wydana na gruncie wykreowanych przez organy podatkowe wątpliwości co do rozliczenia podatkowego sprzedaży wierzytelności w ramach umowy faktoringu.

W przeszłości organy podatkowe prezentowały stanowisko, że w związku ze sprzedażą wierzytelności faktorowi, podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych wyłącznie kwotę netto bez VAT, czyli wartość uprzednio zaliczoną do przychodów podatkowych.

Obecnie Ministerstwo Finansów zdecydowało się na naprawienie wcześniejszego błędnego stanowiska. W wydanej interpretacji ogólnej uznało, że podatnicy zbywając na rzecz firmy faktoringowej wierzytelności udokumentowane fakturami VAT, do kosztów uzyskania przychodów mogą zaliczyć całą wartość zbywanej wierzytelności, tj. w kwocie uwzględniającej podatek VAT.

Równocześnie Ministerstwo potwierdziło, że w przypadku zbycia takiej wierzytelności, kosztem podatkowym faktoranta będzie zapłacona prowizja lub potrącone dyskonto należne faktorowi.

Niewątpliwie interpretację tę należy ocenić pozytywnie jako szansę na ograniczenie ciągnącej się od dawna niepewności w kwestii, która zdawało by się tych wątpliwości nigdy rodzić nie powinna.

Zakres dopuszczalnej modyfikacji postanowień umowy leasingu oraz ustalenia wysokości przychodu po stronie finansującego w przypadku sprzedaży przedmiotu leasingu w trakcie trwania umowy na rzecz osoby trzeciej

W swoim stanowisku Ministerstwo Finansów wskazało na przykładowe okoliczności, które nie prowadzą do naruszenia warunków uznania danej umowy za leasing operacyjny lub finansowy. Obejmują one przykładowo:

obniżenie wartości wymagalnych rat leasingowych wskutek wydłużenia okresu trwania umowy,
zwiększenie wartości wymagalnych rat leasingowych wskutek skrócenia okresu trwania umowy (jednak na okres nie krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji danego przedmiotu leasingu),
zawieszenie przez określony okres płatności rat,
obniżenie przez określony okres płatności rat.

W ocenie Ministra Finansów, również takie modyfikacje postanowień umowy leasingu jak ustanowienie dodatkowych zabezpieczeń, zmiana adresów, zmiana zasad pobierania opłat dodatkowych, nie wpływają na jej klasyfikację jako umowy leasingu dla celów podatkowych.

Dodatkowo Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że przychodem finansującego ze sprzedaży przedmiotu leasingu w czasie trwania umowy jest jego wartość wyrażona w cenie określonej w umowie i jednocześnie zastrzegło, że jeśli cena sprzedaży jest ustalona na poziomie wartości kapitału niespłaconego przez korzystającego, należy przyjąć, że jest zgodna z wartością rynkową.

Z wydanej interpretacja ogólnej płynie, jak się wydaje istotny dla podatników przekaz, że zakres dopuszczalnych zmiany w umowie leasingu jest szeroki, a ograniczają go takie modyfikacje, w efekcie których umowa przestałaby spełniać kryteria uznania jej za umowę leasingu na gruncie przepisów o podatkach dochodowych.

Interpretacja ogólna w sprawie braku przychodu podatkowego dla członków samorządu zawodowego, uczestniczących w szkoleniach organizowanych przez ten samorząd

W interpretacji ogólnej Minister Finansów wyjaśnił, że świadczenia realizowane na rzecz członków samorządu zawodowego, w postaci możliwości uczestnictwa w szkoleniach finansowanych przez ten samorząd nie powodują powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń dla uczestników takich szkoleń.

Zdaniem MF, uzyskane od samorządu zawodowego świadczenie, polegające na zapewnieniu uczestnictwa członków tego samorządu w szkoleniach, nie stanowi przychodu, z następujących względów:

świadczenia te mają charakter świadczenia wzajemnego członków samorządu zawodowego i samego samorządu, co wynika z regulacji na poziomie ustawowym,
otrzymanie świadczenia jest konsekwencją spełnienia przez członka samorządu zawodowego innego świadczenia finansowego na rzecz swojego samorządu zawodowego (w postaci składek),
uczestnictwo w takim szkoleniu stanowi realizację ustawowego obowiązku podnoszenia kwalifikacji zawodowych (które jest finansowane ze składek członków tego samorządu).

Interpretacja ogólna w tym przedmiocie ma charakter porządkujący. Nałożenie ustawą obowiązku samokształcenia w ramach samorządu zawodowego (najczęściej zawodów zaufania publicznego) i jednoczesne opodatkowanie takich świadczeń (jako nieodpłatnych benefitów) jak się wydaje stoi ze sobą w wewnętrznej sprzeczności – trudno sobie bowiem wyobrazić przymusowe benefity, od których należny jest podatek.

Zapraszamy do kontaktu.